●دسته بندی: امام حسین و عاشورا
●ناشر: بوستان کتاب قم
●نویسنده: عایشه بنت الشاطی
●سال نشر: 1403
●تعداد صفحات: 176
در فصلی که با عنوان «خردمند بانوی بنی هاشم» به ازدواج این بانوی با کرامت با پسر عمویش عبد الله بن جعفر میپردازد، به جلوه هایی از علم، فصاحت، شمایل و فضایل او اشاره دارد. جملاتی از این بخش را پایان بخش این نوشته، قرار میدهیم: (ص59) «... مردم آن عصر در کربلا و در مجلس استاندار کوفه و مجلس یزید بن معاویه، سخنانی از زینب می شنوند که فصاحت و بلاغتش همه را متعجب می کند، به همان اندازهای که امروز ما را به تعجب میاندازد و همگی به فوق العادگی او و سخنوری و سحر بیانش، گواهی می دهند. به نقل «جاحظ» از «حزیمه اسدی» :«پس از شهادت امام حسین (ع) وارد کوفه شدم و سخنان پرمغز و شیوای زینب را شنیدم. من ناطق تر و گوینده تر از او، زنی را ندیدم. گویا از زبان امیرالمومنین علیبن ابیطالب (ع) سخن میگفت!»این، شمایل زینب است، به طوری که او را در کربلا دیده ایم و چنان که در زمان جوانی اش نمونه ای از فضایل برای ما نمایان شده، زیرا می شنویم که او در مهربانی و رقت قلب به مادرش و در دانش و پرهیزگاری به پدر مانند بوده. و چنانچه بعضی از روایات، میگوید: زینب دارای مجالس علمی ارجمندی بوده که زنانی که میخواستند احکام دین را بیاموزند، در آن مجلس حاضر میشده و کسب دانش میکردند. صفات برجسته ای در زینب جمع بوده که هیچ یک از زنان عصر او، دارا نبوده اند. لذاست که «بانوی خردمند بنیهاشم» گردید. «ابن عباس» که از او روایت میکند، میگوید: «بانوی خردمند، زینب دختر علی چنین گفت...» زینب، بدین لقب به طوری معروف شده بود که وقتی «بانوی خردمند» می گفتند، زینب فهمیده می شد. فرزندان او به چنین لقبی افتخار میکردند و به «زادگان بانوی خردمند» شناخته شده بودند.»